بنام پروردگار مهر و عدالت
بزرگ آن کس کو به گفتار راست
زبان را بیاراست و کژی نخواست
بیست و پنجم اردبیهشت بزرگداشتِ نیک مردی ست که هوشیاری و اهتمام نستوهش، ناجیِ تاریخ و ادبِ این مرز و بوم گشت.
شاهنامه برای من از جذابیتی مباهات آمیز برخوردار است،بعد از شاهنامه فردوسی،پانزده اثرحماسی دیگر از جمله برزو نامه،جهانگیر نامه، شهیار نامه و بهمن نامه خلق شد که حقیقتأ هیچکدام ارزش و آوازه یِ کتاب حکیم خردمند طوس را ندارند.
در معماریِ حکیمانه شاهنامه،مفاهیم مهمی چون شناخت پروردگار، خِردگرایی،فرهنگ، اخلاق، شجاعت،تکریمِ مقام زن،روابط اجتماعی و بسیاری دیگر از مسائل فرهنگی که در ایران آن عصر رو به افول بود در فحوایِ بی بدیلِ شاهنامه احیا شده است،امروزه ضروری ست باتوجه به بزنگاههای فرهنگی،به مسائلِ ملی-فرهنگیِ شاهنامه بیشتر پرداخته شود و دربررسی شاهنامه صرفأ ظواهر و داستانهای آنرا اشاعه و واکاوی نکنیم.
فردوسیِ بزرگ،تو را پاس میداریم به مباهات و قدردانی، مردم نیک اندیشِ این سرزمین تا همیشه یِ تاریخ،گرامی ات خواهند داشت.
دکتر علیرضا ورناصری
ثبت دیدگاه