وَ لَقد کرَمنا بَنی آدَم.
بیش از دو دهه از تصویب اعلامیه حقوق بشر اسلامی توسط سازمان کنفرانس اسلامی میگذرد، باید پرسید که دُول اسلامی جهت تحققِ عملیِ تعهدات فرارویِ خود برای احقاق و اعتلای حقوقِ بنیادین و غیرقابلِ انتقالِ بشر، تا چه حد التزام عمليِ فراتر از شعار و مواعید داشته اند؟
انتظار میرود مطابق با آموزه هایِ اسلامی- قانونی، عملکرد کلیه نظامهای اجرایی و فرهنگی، آزادیهای مشروع انسانی و حقوق مدنی را متجلّی سازند، از آنرو که برای برخورداری از حقوقِ جهان شمولِ بشری،علیرغم متغیرهایِ منتج از تفاوتِ جوامع-و نه تضاد درهویتِ وجودی و فطرت بشریّت- تمایزات سیاسی،فرهنگی و مذهبی اِعمال نمیشود.
پاسداشتِ روز حقوق بشر اسلامی در حالی فرا رسیده که در سکوتِ مدعیان دروغینِ حقوق بشر،مظالم ونسل کُشیهای آشکار و نهان علیه مسلمانان بسرعت رو به فزونی ست.
استفاده ابزاری، مصادره به مطلوبِ تعابیرِ حقوق بشری و برخوردهایِ متناقض با مفاهیمِ این امر، خیزشهای اجتماعیِ وسیع بسوی بازآفرینی و تحققِ مصادیق راستینِ حقوق بشر را بدنبال داشته،بدیهی ست این جنبشها نشان از بیداری و اهتمام ملتهای جهان بر گسترش عدالت دارد.
امید است همه ما بویژه متولیّان امر با استفاده از ظرفیتهای ملی-بومی جهت مفهوم سازی، آموزش و انعکاس مبانی حقوق بشریِ کشورمان در صیانت از کراماتِ انسانی بیشاپیش اهتمام بورزیم زیرا این مهم در مولفه های مدنیّتِ مدرن امری ست که نباید کمتر پردازش شده یا مغفول واقع گردد.
انتظار میرود در شاکله ها و مظاهر اجتماعیِ سرزمینمان بعنوان گاهواره تمدن که به شایستگی داعیه یِ آفرینش تمدن نوين اسلامی دارد، بسترهای اعتلای حقوق بشر نیز بسرعت متعالی،نهادینه و بایسته گردد.
دکتر علیرضا ورناصری
🆔_dr_alireza_varnaseri
drvarnaseri.com
ثبت دیدگاه